Een zwembad voor iedereen

Een jongere collega heeft mij uitgelegd wat de meerwaarde van een blog is: “Je kunt op een makkelijke manier veel mensen bereiken en zo je boodschap verkondigen”. Los van het feit dat dit wat Messiaans op mij overkomt, zit natuurlijk het echte probleem in die boodschap. Alsof ik periodiek een boodschap heb! Laat staan dat deze dermate interessant is om door vele ogen gelezen te worden. 

Wel nu, deze blog is dat wel!
Ik geef u het recept voor wereldvrede, een immer bruisende economie en vertel welhaast terloops hoe we dat allemaal kunnen regelen! 

Voor uw beeld: de inspiratiebronnen voor het recept welk ik u binnen enkele alinea’s zal onthullen, is gelegen in een aantal nieuwsfeiten die deze week via het Acht uur-journaal mijn huiskamertje binnendrongen.

Allereerst de Amerikaanse begroting. Weet natuurlijk niet hoe het bij u zit, maar mijn begroting is knap overzichtelijk: dat wat er binnen komt, moet min of meer in evenwicht zijn met dat wat er uit gaat. Ik zal u niet vermoeien met de problemen die dit soms geeft, maar het principe lijkt mij redelijk helder. Voor landen gaat dat niet op. Voor een land is een structureel begrotingstekort schijnbaar vrij normaal. En als dit een beetje uit de hand loopt, dan leen je gewoon wat bij. In het geval van de Verenigde Staten heb je nog een extra voordeel: je laat gewoon de geldpersen lopen!

De tweede opvallende gebeurtenis betreft de beurzen. Van hypotheekcrisis naar kredietcrisis, van Griekenland naar Amerika. De miljarden vlogen in het rond. De ene dag daalde de beursindices procenten en waren honderden miljarden in rook opgegaan. De volgende dag stegen de indices met procenten en waren er weer honderden miljarden bijgekomen. Waar dat geld gebleven is en waar het vervolgens weer vandaan kwam ... Joost mag het weten. Het gebeurde gewoon.

Het derde nieuwsfeit vormden de rellen in London. Twijfel er niet aan dat deze uitbarsting van proletarisch winkelen middels een diepere, sociologische uiteenzetting is te doorgronden, feit blijft dat de plasma-tv’s gretig aftrek vonden. Daar bestaat schijnbaar een vraag naar.

En dan nu de grote knooptruc, waardoor eeuwige vrede in het verschiet komt! We laten de geldpersen wat harder lopen, halen op de beurs miljarden op en ... geven iedereen een miljoen!

Als je een plasma-tv wilt, is het niet langer noodzakelijk om midden in de zomer met een capuchon over je hoofd op straat te gaan. Gewoon lekker in je korte broek en T-shirt op naar de winkel.

Maar de consequenties reiken verder. Hele dagen niets doen, heeft ook zo zijn nadelen. Er komt toch een moment dat de sleur een beetje toeslaat en dat je moet constateren dat er sprake is van een zekere mate van verveling. Een interessante optie is dan om te gaan ... werken. Niet omdat het moet, gewoon omdat het leuk is! Betekent natuurlijk wel dat er een paar dingen moeten veranderen. Dat gehannes met zo’n cao hoeft natuurlijk niet langer. Je gaat een miljonair immers niet voorschrijven dat hij twee dagen vrij krijgt als hij gaat trouwen! Dat los je op een andere manier op. Goed gesprek, kijken wat mogelijk is. Zeg maar, net als in de normale wereld!

Wel, ik ga alvast eens kijken waar ik mijn zwembad zal gaan aanleggen. Water zat. Komt met bakken uit de lucht!