Jong versus Oud

Toch merk ik binnen verschillende organisaties een groeiende onvrede onder jongeren over hun mogelijkheden. Niet vanuit het feit dat zij ouderen niks gunnen, maar wel vanuit het gevoel onvoldoende mogelijkheden tot ontwikkeling te hebben. Ze bevinden zich in een lange rij naar boven. Willen ze een andere functie binnen het bedrijf, dan zullen ze eerst moeten wachten totdat de oudere generatie managers heeft plaats gemaakt. De oudere generatie managers stuurt vaak nog op een hiërarchische manier aan, waarbij jongeren ook in hun huidige positie het gevoel hebben te weinig verantwoordelijkheid en invloed te hebben. Hun bijdrage tot het organisatieresultaat wordt vervolgens ook niet vertaald in hun loon; meestal heeft anciënniteit - en niet prestatie - nog steeds de grootste invloed op het loonniveau. 

Wat gebeurt er? Jongeren worden ZZP'er, of stappen snel over naar een organisatie waar zij wel meer ruimte en mogelijkheden hebben. Want waarom zou je tien jaar wachten als je zelf het heft in eigen hand kunt nemen? Andere jongeren blijven gefrustreerd zitten, omdat ze niet de mogelijkheid of het lef hebben om over te stappen en voegen zich uiteindelijk naar de wetten van de organisatie. Wat overblijft zijn te veel organisaties die worden aangestuurd door managers die wel formeel, maar geen daadwerkelijk leider zijn, waar de potentie van medewerkers onvoldoende worden benut, die te weinig dynamisch zijn en waarin ouderen door jongeren worden gezien als obstakel in hun ontwikkeling. Doodzonde voor jong en oud, en een groot bedrijfsrisico voor de organisatie.  Tijd voor een wake up call. Wie pakt de handschoen mee op?