Menselijke waardigheid

Asscher wil de waarde van werk terugbrengen. “Ik geloof ten diepste dat mensen behoefte hebben om gezien en gekend te worden. Als je je werk verliest, verlies je meer dan je inkomen, dan verlies je ook zelfvertrouwen, het vermogen om je kinderen wat mee te geven en de mogelijkheid om risico’s te durven nemen in het leven, om kans te zien je te ontplooien”, aldus Asscher.

 

Met Asscher deel ik de opvatting dat iedereen de behoefte heeft gezien en gekend te worden. Sterker nog: iedereen is van waarde. En omdat iedereen van waarde is, gun ik ook ieder mens een leven dat voldoening geeft en waar je trots op kunt zijn. Het is mooi als een baan daar in belangrijke mate aan bijdraagt.   

Tegelijkertijd echter is de werking van de mondiale economie en onze eeuwige zucht naar het goedkoopste of anders gezegd: het meeste, een realiteit. Dit is niet (alleen) op het conto van de slechteriken van ondernemers te schrijven. Daarnaast wordt de invloed van de overheid overschat als we denken dat die dit allemaal zou kunnen oplossen en zou kunnen zorgen voor een leven en baan die voldoening geven. 
 

Ik ben het met Asscher eens dat de uitwassen van ‘wegwerparbeid’ zo veel mogelijk moeten worden tegengegaan door handhaving en regulering. De invloed van de overheid is echter beperkt. 
 

De echte verandering komt vanuit de samenleving en daarmee vanuit de mensen zelf. Aangezien mensen van waarde zijn, dienen ze zich bewust te zijn en te worden gemaakt van hun eigen kracht en het vermogen om in te spelen op een veranderende arbeidsmarkt. Wat wil ik? Hoe blijf ik flexibel en gezond? Wat zijn mijn capaciteiten? Welke andere opties zijn er? Hoe blijft werken goed mogelijk tot mijn pensioengerechtigde leeftijd? Wat heb ik daarvoor nodig en bij wie kan ik voor ondersteuning aankloppen? Dat laatste is een cruciale opdracht voor de vakorganisaties en een dure plicht voor de ‘goede werkgever’: faciliteren en thuis geven als medewerkers ondersteuning wensen en helpen bij het bepalen van richting.  
 

Ik doe geen oproep om van iedereen een intellectueel te maken. En wegwerparbeid zal nooit helemaal verdwijnen. Onze arbeidsmarkt kent nare kanten en het is uiterst zuur als iemand daar slachtoffer van wordt. Ik denk echter dat de aanval vanuit jezelf de beste strategie is om een slachtofferrol zo veel mogelijk te voorkomen.