Trias politica en het ABP

Al twee jaar leven we in het ongewisse over het nieuwe toekomstbestendige pensioenstelsel van Nederland. In deze blog ga ik u haarfijn uitleggen hoe die discussie eind 2013 zal zijn afgerond! 

Veel pensioenadviseurs in Nederland slaan onderling hun handen op de knieën stuk van de pret. We lezen machtige stukken over pensioentoezicht, waarderingsgrondslagen en intergenerationele solidariteit. We horen met rode oren hotemetoten aan, die zich indringend beroepen op hun econometrische bevindingen. Maar wat er feitelijk gebeurt, blijkt steeds af te hangen van de positie van het ABP. Zo is eind 2011 plotseling de rentevoet gewijzigd door de DNB. Geen besluit van de Tweede Kamer, maar een maatregel die plotsklaps uit de lucht kwam vallen. Leuk onderbouwd, o jazeker, maar vooral kwam het wel net reuze handig uit voor de positie van het ABP op dat moment.

Als de rente op het huidige peil blijft staan, zal het ABP de komende maanden verder hard onderuitgaan. Met de huidige regelgeving zal dat moeten leiden tot een fors afstempelen van miljoenen pensioenrechten van ambtenaren, verlies aan koopkracht en een spiraal van economische neergang. Niet iets waar de werkgever van al die ambtenaren blij van zal worden. Maar extra geld in het ABP stoppen, zal die werkgever in deze crisistijd ook niet gelukkig maken. Dus zal - let maar op - het eind van het liedje worden dat het toetsingskader net zo veel versoepeld zal worden door diezelfde werkgever - maar dan met de pet op van Nederlandse Toezichtautoriteit - dat het ABP geen draconische maatregelen zal hoeven te nemen. Net zoals eind 2011: gewoon even een andere rentevoet uit de kast halen en klaar is Kees. Een econometrische verantwoording laat zich altijd wel schrijven.

De discussie moet wat mij betreft niet meer alleen gaan over de vraag wat de inhoud van het nieuwe toetsingskader is, maar ook over de opdracht om de noodzakelijke scheiding van machten in deze problematiek weer te herstellen! Laten we dat meteen ook toekomstbestendig regelen!